Czym się kierować przy wyborze świadka na wesele?

Najważniejszymi uczestnikami każdej uroczystości ślubnej są nowożeńcy, jednak cała ceremonia nie może się odbyć bez obecności świadków. Problem pojawia się jednak w momencie wybierania osób, którzy będą odpowiedzialnie sprawować tę funkcję. Na co zwrócić uwagę przy podejmowaniu ostatecznej decyzji?

Dlaczego świadkowie są tak ważni?

Zwyczajowo przyjęło się, że świadkami na ślubie zostają członkowie najbliższej rodziny pary młodej. Niejednokrotnie zdarza się jednak, że ze względu na słabe relacje z rodzeństwem lub kuzynostwem, funkcję świadków powierza się przyjaciołom. Okazuje się, że więzy krwi odgrywają drugorzędną rolę w przypadku tej roli, a znacznie istotniejszy jest poziom zżycia pary młodej z wybraną osobą. Co robi świadek na ślubie, że jego obecność jest tak ważna? Oprócz oczywistych funkcji, związanych z potencjalną uroczystością kościelną, świadkowie pełnią rolę „prawej ręki” nowożeńców. Ich rola opiera się między innymi na pilnowaniu obrączek, pomocy w odnalezieniu odpowiedniego miejsca gościom w sali weselnej oraz koordynację dobrego przebiegu całej zabawy. Osoby te poniekąd są „organizatorami”, przez co ściągają z pary młodej nadmiar zbędnych obowiązków. Dzień ślubu powinien być wyjątkowy dla nowożeńców, dlatego idealny świadek powinien potrafić sprawnie rozwiązywać drobne problemy i cechować się odpowiednim poziomem organizacji.

Świadek – rola tylko dla wybranych?

W każdym otoczeniu można znaleźć osoby, które charakteryzują się powyższymi cechami. Problem pojawia się jednak w momencie postawienia pytania, kto może być świadkiem na ślubie. Okazuje się jednak, że przyjęte społecznie surowe wytyczne funkcjonują tylko w sposób zwyczajowy. W przepisach – zarówno prawnych, jak i w katolickim prawie kanonicznym – próżno szukać zasad dotyczących konieczności wcześniejszego uczestnictwa świadka w sakramencie bierzmowania lub posiadania konkretnego stanu cywilnego. Świadkiem i świadkową może zostać osoba pełnoletnia, która posiada przy sobie aktualny dowód tożsamości. Zasady te obowiązują zarówno w przypadku ślubu kościelnego oraz konkordatowego, jak i cywilnego. Z tego powodu „prawą ręką” nowożeńców można śmiało mianować osobę zza granicy, niewierzącą lub będącą po rozwodzie.

Różne typy uroczystości ślubnych

Klasyczny ślub cywilny lub kościelny to zadanie, któremu z pewnością podoła każdy świadek. Sytuacja komplikuje się jednak, kiedy mamy do czynienia z bardziej złożonym przypadkiem. Dotyczy to w szczególności sytuacji, kiedy to ślub przeprowadzany jest w obrządku prawosławnym lub muzułmańskim, a także w przypadku zadeklarowanego ateizmu jednego z nowożeńców. Najmniej złożony przypadek dotyczy ostatniej z wymienionych opcji – religia katolicka dopuszcza ślub z osobą niewierzącą, jednak warunkiem jest złożenie deklaracji o umożliwieniu małżonkowi kontynuowania praktyk religijnych i wspólnym wychowywaniu dzieci w dogmacie wiary chrześcijańskiej. Przebieg takiego ślubu nie różni się od klasycznego, dlatego świadkowie nie są wówczas obarczeni dodatkowymi zobowiązaniami.

Inaczej jest w przypadku ceremonii w obrządku prawosławnym – wówczas świadkowie uczestniczą aktywnie w procesie zaślubin, między innymi poprzez złożenie przysięgi i podtrzymanie korony nowożeńcom. Atrybut ten jest cerkiewnym symbolem wiary i odgrywa kluczową rolę w przebiegu całej uroczystości. Z kolei ślub w islamie ma zupełnie inny przebieg i składa się z kilku etapów, których próżno szukać w tradycyjnym obrządku chrześcijańskim. W religii muzułmańskiej obecność świadków na uroczystości również jest wymogiem, natomiast poszczególne etapy ceremonii wymagają od uczestników innego rodzaju zaangażowania. W zależności od charakterystyki zaślubin warto pamiętać o tym, żeby świadkowie przed ślubem zapoznali się ze schematycznym przebiegiem całej ceremonii. Pozwoli to uniknąć niezręcznych momentów konsternacji i zaskoczenia – zwłaszcza jeśli obrzędy są dla danej osoby czymś zupełnie nowym.

ARTYKUŁ SPONSOROWANY